Απ τον Παπαγεωργόπουλο στην Μπακογιάννη

Του Γιάννη Κούρκουλου

Ήταν 11 Μαρτίου στη Γκρενόμπλ της Γαλλίας, όταν στην 3η διοργάνωση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος κλειστού στίβου, ο «φτερωτός γιατρός» Βασίλης Παπαγεωργόπουλος έφερνε στην κούρσα των 50μ το πρώτο μετάλλιο για τα ελληνικά χρώματα. Τότε δεν γινόταν 60μ, αλλά 50μ στον κλειστό.

Από τότε και μέχρι σήμερα 34 μετάλλια στη συγκεκριμένη διοργάνωση έχουν έλθει για τη χώρα μας. Ο Παπαγεωργόπουλος ήταν τρίτος στον τελικό με 5.82, πίσω από τους Σοβιετικούς Βαλερί Μπορζόφ (5.75) και Αλεξάντρ Κορνέλιουκ (5.81). Ο γιατρός κέρδισε τον ημιτελικό με 5.77 που θα του έδινε αργυρό στον τελικό, αφήνοντας πίσω του τον Κορνέλιουκ (5.80). Όμως και στον προκριματικό πήγε ακόμα καλύτερα, αφού πήρε τη σειρά με 5.75, επίδοση του χρυσού μεταλλίου του Μπορζόφ. Και πάλι πίσω του ήταν ο Κορνέλιουκ (5.80 ξανά).

Πέρασε μόλις μία μέρα και στις 12 του μήνα, ο μεγαλοπρεπής Σπήλιος Ζαχαρόπουλος μας έφερε ένα ακόμα μετάλλιο, αργυρό της φορά αυτή στα 1500μ. Ο μεγάλος πρωταθλητής μας απ τη Κυπαρισσία τερμάτισε την κούρσα σε 3.46.08 χάνοντας στην ευθεία από τον αείμνηστο «γηπεδούχο» Ζακ Μπόξμπερζε, του οποίου η κόρη τρέχει σήμερα αποστάσεις, όχι το ίδιο επιτυχώς. Ο Γάλλος τερμάτισε σε 3.45.66, ενώ τρίτος ήταν ο Ανατολικογερμανός Γιούργκεν Μέι σε 3.46.62.

Την επόμενη χρονιά, στο στάδιο Αχόι του Ρότερνταμ και στο πλαίσιο της τέταρτης διοργάνωσης ήταν η ώρα για ένα ακόμα μετάλλιο, ενός έξοχου άλτη, του μοναδικού Βασίλη Παπαδημητρίου. Ο «ψηλός» σε έναν τελικό με 19 άτομα (!) πέρασε τα 2.17 για να κατακτήσει το χάλκινο, μένοντας πίσω 3 εκατοστά από τους Ισβαν Μάγιορ (Ουγγαρία) και Γίρι Παλκόφσκι (Τσεχοσλοβακία).

Από τότε πέρασαν σχεδόν 20 χρόνια για να δούμε και πάλι βάθρο, εκ νέου σε γαλλικό έδαφος Στο Παλέ Ντε Μπερσί του Παρισιού οι Αλέξανδρος Τερζιάν (60μ.), Κώστας Κουκοδήμος (μήκος) κατέκτησαν το αργυρό στο αγώνισμά τους και ο Γιώργος Παναγιωτόπουλος χάλκινο στα 200μ. και μας πρόσφεραν 3 μετάλλια, για να πάρουν τα πράγματα στη συνέχεια το δρόμο τους. Στη διοργάνωση αυτή και στα 200μ που πλέον έχουν καταργηθεί, είχαμε ένα μοναδικό φαινόμενο, αφού και οι τρεις αθλητές μας ήταν στον τελικό (4ος ο Ευγένιος Παπαδόπουλος και 6ος ο Γιάννης Ναυπλιώτης).

Η διοργάνωση του 1994 στο Παρίσι για τον κλειστό στίβο σηματοδότησε και «άνοιξη» των διακρίσεων με τα 3 μετάλλια, καθώς η δεκαετία που ακολούθησε, ήταν απολύτως αντίστοιχη των διακρίσεων σε ανοικτό στίβο, σε παγκόσμια, ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και Ολυμπιακούς Αγώνες.

«Άνοιξη» στο χιόνι της Στοκχόλμης

Το 1996 η διοργάνωση έγινε στο στάδιο Γκλόμπε Αρίνα της Στοκχόλμης. Για καλή μας τύχη τότε το στάδιο ήταν μεσοτοιχία με το στάδιο, γιατί ήταν τόσο πολύ το χιόνι (είχε παγώσει εντελώς η θάλασσα) που ήταν αδύνατο να ξεμυτίσεις απ αυτό. Όμως αθλητικά επικράτησε μια ανεπανάληπτη λιακάδα! Η χώρα μας με 6 μετάλλια βρέθηκε στη 2η θέση σε κατακτήσεις πίσω από τη Γερμανία των 85 εκατομμυρίων.

Το «χορό» έσυρε την πρώτη μέρα στο μήκος ο Σπύρος Βασδέκης μας χάρισε το χάλκινο μετάλλιο σε έναν τελικό που απείχε μια ανάσα απ τον… εθνικό ύμνο. Κι αυτό γιατί κέρδισε μεν ο Σουηδός Ματίας Σούνεμπορν με 8.06, αλλά τόσο ο δεύτερος Μπογκτάν Ταρούς ο Ρουμάνος, όσο και ο Σπύρος ήταν μόλις 3 εκατοστά πίσω στα 8.03. Μάλιστα ο ολίγον Βολιώτης απ τον πατέρα και ολίγον Κερκυραίος απ τη μητέρα, έχασε και το αργυρό με δεύτερη καλύτερη προσπάθεια μετά το 8.03.

Τη δεύτερη μέρα η Κατερίνα Θάνου πρόσφερε στη χώρα μας το πρώτο χρυσό στη διοργάνωση με 7.15 στα 60μ, αφήνοντας πίσω «πλέθρα και στα στάδια» τις άλλες. Στο ίδιο αγώνισμα των ανδρών ο «ομόσταυλός» της Χάρης Παπαδιάς έχανε για ένα εκατοστό το βάθρο μένοντας 4ος. Ήταν όμως; Ποτέ δεν πειστήκαμε πως έχασε απ τους Τζον (Βρετανία) και τον Σουηδό Κάρλσον (6.64-6.64-6.65)…

Στο τριπλούν των γυναικών η αδελφή του Βασδέκη επανέλαβε το επίτευγμά του κατακτώντας κι αυτή το χάλκινο με 14.20 πίσω από τη Βουλγάρα Ιβα Πράντζεβα και την Τσέχα Σάρκα Κασπάρκοβα. Με τις δύο ξεκαθάρισε τους λογαριασμούς 2 χρόνια αργότερα στο ευρωπαϊκό ανοικτού όταν η Όλγα πήρε το χρυσό. Η μεγάλη αυτή αθλήτρια που ήταν παρούσα σε 3 διαδοχικούς τελικούς Ολυμπιακών Αγώνων!..

Η τρίτη μέρα των αγώνων έφερε 3 ακόμα μετάλλια. Ο σπουδαίος Αλέξης Αλεξόπουλος στα 200μ. κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο (21.05) πίσω από τον Βέλγο Ερικ Βίμερς (21.04) χάνοντας πάνω στο νήμα. Ο Αλέξης ήταν ο μοναδικός στους προηγούμενους γύρους που κατέβηκε τα 21.00. Στην κούρσα αυτή 4ος στον τελικό ήταν ο σπουδαίος Θωμάς Σμπώκος 21.74, τρέχοντας όμως την εσωτερική που στον κλειστό «δεν τρέχεται»…

Στον τελικό των 3.000μ ήταν η μεγάλη ώρα για τον ανυπέρβλητο Νότη Παπούλια. Ο Ηλιουπολίτης πρωταθλητής με την τεράστια ψυχή μας χάρισε απρόσμενο χάλκινο μετάλλιο με 7.50.80, «καθαρίζοντας» στην ευθεία, τουλάχιστον το φίλο του Ρουμάνο Οβίντιου Ολντεάνου (7.50.94) στην κορυφαία στιγμή της καριέρας του. Λέμε τουλάχιστον γιατί ο Νότης όπως εξελίχθηκε η κούρσα θα μπορούσε και χρυσό που ήταν κάτι εκατοστά λιγότερο (Χιμένες Ισπανία 7.50.06, Ιμπενς Βέλγιο 7.50.19).

Το 6ο μετάλλιο ήλθε απ τη μεγάλη κυρία του ύψους. Η Νίκη Μπακογιάννη με πανελλήνιο ρεκόρ κλειστού, 1.96, πήρε το αργυρό μετάλλιο που κυνηγούσε σε τελικούς ευρωπαϊκών κλειστού. Πρώτη με 1.98 ήταν η μόλις Γερμανίδα και τέως Ρουμάνα Αλίνα Ασταφέι. Η νίκη βέβαια έβαλε το στίγμα της ανάγλυφα γιατί λίγους μήνες αργότερα στην Ατλάντα θα γινόταν αργυρή Ολυμπιονίκης με εκείνο το αξεπέραστο 2.03…