Αναγέννηση; Κλείσε και κλείδωσε!
Μια ωμή παραδοχή ήττας από την Αναγέννηση του κλασικού αθλητισμού μέσω ανακοίνωσής της.
Αναγέννηση του κλασικού αθλητισμού ήταν και πάει. Με ανακοίνωσή της, ενημερωθήκαμε πως το «μαγαζί» κατέβασε ρολά. Έκλεισε, κλείδωσε και ενδεχομένως να ανοίξει ξανά πριν τις αρχαιρεσίες του ΣΕΓΑΣ, το 2024. Με νέα διεύιυνση…
Φυσικά, η συγκεκριμένη ανακοίνωση αποτελεί απλώς το τυπικό μέρος. Από τη στιγμή που η Τασούλα Κελεσίδου από υποψήφια πρόεδρος έγινε αποδιοπομπαίος τράγος, το πράγμα είχε πάρει το δρόμο του. Παράταξη που να διαγράφει το κεντρικό πρόσωπό της, χωρίς να είναι ενήμερα όλα τα μέλη της, δεν έχει υπάρξει ξανά στα χρονικά.
Οι Θανάσης Νικολάου και Βασίλης Οικονόμου τα έκαναν μούσκεμα. Ήταν τέτοια η πρεμούρα τους για εξουσία που το ένα λάθος διαδεχόταν το άλλο. Η αποχώρηση της Κελεσίδου από το σχήμα ήταν το αποκορύφωμα της αποτυχίας τους. Αυτή φέρει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του διδύμου. Αμφότεροι ήθελαν το προσκήνιο, ενεργώντας στο παρασκήνιο. Ζητούσαν εκσυγχρονισμό κα ανέσυραν τακτικές και πρακτικές άλλων δεκαετιών. Το μόνο που κατάφεραν ήταν να ξύνουν τον πάτο του βαρελιού.
Η ανακοίνωση της Αναγέννησης ήταν μια αποτίμηση δύο περιόδων. Του προεκλογικού αγώνα και του ενός έτους αντιπολίτευσης. Πρώτη φορά γίνεται τέτοια αναδρομή. Προεκλογικά η Αναγέννηση δεν κέρδισε τις εκλογές του ΣΕΓΑΣ. Ένα χρόνο μετά με διοικητικό συμβούλιο που δεν έχει υπάρξει ξανά σε τέτοια (σχεδόν και αριθμητική) ισορροπία, επί της ουσίας, η ΑΚΑΣ με τη Σοφία Σακοράφα παίζει μόνη της.
Αναγέννηση, η εκποίηση
Μέσα στη θολούρα που έχει πάντα η εκποίηση της παράταξης, αναφέρονται ουκ ολίγα «διαμάντια». Στην αρχή γίνεται αναφορά πως πρέπει να ισχύσουν τα όρια της Παγκόσμιας ομοσπονδίας, λες και έχει επιλογή η ελληνική ομοσπονδία και στο φινάλε, πως οι εκλογές είναι τον Σεπτέμβριο του 2024. Η Αναγέννηση δεν ήταν που είχε δεδομένη την πτώση της διοίκησης στη ΓΣ του Μαρτίου; Μεσολάβησε η κίνηση ματς της Σοφίας Σακοράφα. Με άλλα λόγια, έμειναν με τον όρεξη…
Μόνο ως χιούμορ μπορεί να πάρει κανείς τις προτροπές για ανοικτές συνεδριάσεις. Δεύτερη φύση έγινε το «κεκλεισμένων των θυρών» στην Αναγέννηση, που σε όλες τις διαδικασίες, ήθελαν το «εξ’ αποστάσεως», τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες και όλα από μακριά και απρόσωπα. Τίποτε εκ του σύνεγγυς.
- Όσον αφορά τις χρηματοδοτήσεις και τα κονδύλια που προβλέπονταν για τα σωματεία, η συνεισφορά από την Αναγέννηση περιορίστηκε στην εξάντληση όλων των (αθέμιτων) μέσων που είχε για να τοποθετήσει εμπόδια και να επιβάλει καθυστερήσει.
Ο ίδιος ο στίβος όμως έχει την τάση να ξεβράζει το παρείσακτο, το παρασιτικό, το ξένο και στο τέλος να κερδίζει. Η παραδοχή ήττας και αβεβαιότητας για το μέλλον της Αναγέννησης είναι μια μέρα ανακούφισης για τον κλασικό αθλητισμού. Τα σωματεία, οι αθλητές, ο υγιώς σκεπτόμενος κόσμος είχε διαχωρίσει την ήρα από το στάρι καιρό τώρα…