Η ημέρα που υποκλίθηκε στον Χάρη Παπαδιά ο Βαλερί Μπορζόφ!

Στις 7 Μαρτίου 1997 την ημέρα προεπιλογής της Αθήνας σαν υποψήφιας για τους Ολυμπιακούς του 2004, στο Μπερσί του Παρισιού και για λογαριασμό του 6ου παγκόσμιου πρωταθλήματος κλειστού, η χώρα μας κατέκτησε το πιο απρόσμενο για πολλούς χρυσό μετάλλιο της διοργάνωσης. «Δράστης» ο Χάρης Παπαδιάς…

O 22χρονος σπρίντερ δεν έδειξε καθόλου επηρεασμένος από την άκυρη εκκίνησή του στον ημιτελικό, απεναντίας έδειξε εκεί, ότι ήταν μεγάλη απειλή για τον Καναδό Μπούνι Σουρίν, που ήταν ο χρυσός νικητής των δύο προηγούμενων διοργανώσεων και τα περισσότερα μάτια ήταν εύλογα στραμμένα πάνω του. Και έδειξε απειλή για το 6.53 που σημείωσε στα 60μ, παρά την άκυρη εκκίνησή του. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Ο πρωταθλητής του Χρήστου Τζέκου μπήκε στον προκριματικό στην 3η από τις 10 σειρές. Κέρδισε τη σειρά του με άνεση σημειώνοντας 6.55 με δεύτερο τον Κύπριο Γιάννη Ζησιμίδη που έκανε 6.64. Να σημειωθεί ότι την 6η σειρά κέρδισε με 6.58 ο Άγγελος Παυλακάκης. Απ’ τις δέκα αυτές σειρές πέρναγε μόνον ο πρώτος και οι 8 καλύτεροι χρόνοι απ όλες, για να γίνουν 18 οι σπρίντερς που θα συνέθεταν τις 3 σειρές του ημιτελικού.

Εκεί λοιπόν στα ημιτελικά πέρναγαν οι δύο πρώτοι από κάθε σειρά για να γίνει η εξάδα του τελικού και ο Χάρης «φτερωτός» παρά την άκυρή του, «καθάρισε» την πρώτη σειρά με 6.53 κλείνοντας θέση για το μεγάλο «πάρτι»… Ο Αγγελος Παυλακάκης ήταν αρκετά κοντά σε κάτι καλό (τρίτος στη 2η σειρά με 6.61). Στον τελικό το μάτι του πρωταθλητή μας θα έλεγε κανείς γυάλιζε.

Το μάτι γυάλιζε στον τελικό!

Ήταν ασυγκράτητος. Υπολόγιζε και τους πέντε και δεν φοβήθηκε κανέναν. Θα θυμούνται όλοι την κάμερα στην παρουσίαση όταν εστίασε πάνω του, να κάνει πως πυροβολεί τους αντιπάλους με τους δείκτες των δακτύλων. Παρά το γεγονός πως φάνηκε να κολλά στην εκκίνηση (δεν είχε την καλύτερη αντίδραση από τον βατήρα) και μάλλον έφυγε τελευταίος, μετά τα πρώτα δέκα μέτρα άρχισε να «μαζεύει» τους αντιπάλους του και τερμάτισε θριαμβευτής σε 6.50.

Ήταν ένα νέο ρεκόρ που βελτίωσε το 6.51 που είχε κάνει στο ίδιο στάδιο 3 χρόνια νωρίτερα ο Αλέξανδρος Τερζιάν όταν κατακτούσε το αργυρό μετάλλιο στο ευρωπαϊκό του κλειστού. Την απονομή στον Παπαδιά έκανε ο Βαλερί Μπορζόφ, ο οποίος εντυπωσιασμένος απ την κούρσα του, τον πήρε μετά στο ξενοδοχείο για μεγάλο διάστημα και συζητούσαν. Αυτό ήταν το 2ο ελληνικό μετάλλιο στα παγκόσμια (μετά τον Παπακώστα το ΄95) και το πρώτο χρυσό, για να ακολουθήσει την επόμενη μέρα στο βάθρο η Κόφφα και πάλι ο Παπακώστας.

«Οποιαδήποτε θέση εκτός βάθρου θα ήταν αποτυχία. Ήρθα για μετάλλιο, ήμουν σε καλή κατάσταση και από τον προκριματικό είδα ότι μπορούσα να πετύχω το στόχο μου», είπε ο ίδιος στη συνέντευξη το μεθεπόμενο πρωί στον πύργο του Άιφελ, μαζί με την επίσης χρυσή νικήτρια Κατερίνα των 200μ. Κόφφα.

Ο τελικός

• 1. Χάρης Παπαδιάς (Ελλάδα) 6.50
• 2. Μάικλ Γκριν (Τζαμάικα) 6.51
• 3. Ντάβιτσον Εζίνουα (Νιγηρία) 6.52
• 4. Ρέιμοντ Στιούαρτ (Τζαμάικα) 6.55
• 5. Μπρούνι Σουρίν (Καναδάς) 6.57
• 6. Πάτρικ Λόβγκρεν (Σουηδία) 6.61

Το βίντεο του τελικού