Interview time: Η Ελισάβετ Πεσιρίδου

Όταν μιλάς με την Ελισάβετ Πεσιρίδου, οι εκφράσεις του προσώπου της αλλάζουν πολύ γρήγορα. Χαρά, λύπη, προβληματισμός, σάστισμα κ.λπ.

Όχι δεν μιλάμε με μια ηθοποιό που παίζει ένα ρόλο, αλλά για μια πρωταθλήτρια του στίβου και της ζωής. Σε εντυπωσιάζουν οι εναλλαγές συναισθημάτων της, αλλά είναι απόρροια μιας πολύ σοβαρής οικογενειακής περιπέτειας.

Κοντεύει ένας χρόνος από τότε που είδε τον αδελφό της να παλεύει για τη ζωή του. Ένα ατύχημα μπορούσε να αποβεί μοιραίο, αλλά ευτυχώς ως εκ θαύματος κρατήθηκε στη ζωή και τώρα η οικογένεια προσπαθεί να επανέλθει στους ρυθμούς και η Ελισάβετ Πεσιρίδου να βρει τα πατήματά της.

Η Ελληνίδα πρωταθλήτρια του στίβου, μπορεί να μην είναι ηθοποιός, που σημαίνει φως, αλλά η ίδια θέλει να λάμψει. Το υπόσχεται στον εαυτό της και σε μας τη νέα σεζόν. Θέλει να χαρεί τους αγώνες, όπως δεν το έκανε την αγωνιστική περίοδο που πέρασε.

Το Stivostime συνάντησε την κορυφαία μας εμποδίστρια. Μίλησε για την περιπέτεια που πέρασε, τις αλλαγές στη ζωή της και την επόμενη μέρα.

– Ελισάβετ, πέρασε πραγματικά μια περιπέτεια εδώ και έναν χρόνο τώρα.

«Η αλήθεια είναι ότι έζησα ένα χειμώνα πολύ δύσκολο. Είδα τον αδελφό μου να χαροπαλεύει, είδα ότι σώθηκε από θαύμα. Αυτό μόνο του έχει αλλάξει τελείως τη ζωή μου. Βλέπω τη ζωή τελείως διαφορετικά και πλέον έχω αναθεωρήσει. Τίποτα δεν είναι δεδομένο, τη μία ημέρα είσαι υγιής και την άλλη χαροπαλεύεις. Γι’ αυτό έβαλα ένα λιθαράκι στη ζωή μου ας πούμε. Θα πρέπει να ευχαριστιέμαι το κάθε δευτερόλεπτο. Να απολαμβάνω τις στιγμές. Μέχρι πέρσι θεωρώ ότι δεν το έκανα. Ξέρουμε ότι ο στίβος και ο πρωταθλητισμός είναι δύσκολος και φθάνουμε κάποιες φορές όλοι οι πρωταθλητές να μην ευχαριστιόμαστε τον αγώνα, την προπόνηση ή κάτι να μη μας πηγαίνει καλά και να γκρινιάζουμε. Για μένα αυτό έχει αλλάξει».

– Σε κάθε αγώνα έλεγες ότι έτρεχες για τον αδελφό σου. Πήρες δύναμη από την περιπέτεια υγείας του;

«Ο αδελφός μου είναι ένας άνθρωπος που και πριν από το ατύχημα με στήριζε πάρα πολύ στο θέμα του πρωταθλητισμού. Χαιρόταν να με βλέπει να τρέχω. Ήταν και είναι φανατικός οπαδός μου. Όταν πλέον είχε ξεκινήσει να συνέρχεται το πρώτο πράγμα που είπε στους γιατρούς στην εντατική ήταν ότι η αδελφή του είναι πρωταθλήτρια. Ήταν το μόνο που θυμόταν. Ελισάβετ και πρωταθλήτρια. Αυτό με έκανε να θέλω να μπω, να τρέξω να συνεχίσω. Γι’ αυτό και έκανα κλειστό, μόνο για τον αδελφό μου, χωρίς να είμαι απόλυτα έτοιμη. Ήξερα ότι θα χαιρόταν, θα με έβλεπε στην τηλεόραση, θα του έρχονταν μνήμες. Μου έδωσε πολλή δύναμη όλο αυτό που έγινε. Είναι διαφορετικό να έχεις έναν δικό σου άνθρωπο που να παλεύει για τη ζωή του και να γίνεται το θαύμα και να ζει».

– Τώρα πώς είναι η κατάστασή του; Και εσύ προσωπικά;

«Στις αρχές Νοεμβρίου κοντεύει ένας χρόνος. Πάει καλύτερα. Έχει ένα ποσοστό αναπηρίας. Αλλά η μνήμη έχει επανέλθει και επειδή είναι νέος, πιστεύω ότι ο οργανισμός του θα αντεπεξέλθει. Θα δείξει ο χρόνος. Σε ό,τι αφορά εμένα. Όταν βγήκαμε από την περιπέτεια ήμουν καλά. Αλλά μου συνέβη κάτι που πιστεύω ότι ήταν φυσιολογικό. Κάπου τον Απρίλιο, ήρθε το ξέσπασμα το δικό μου. Γιατί όταν του συνέβη το ατύχημα δεν ξέσπασα, θεώρησα ότι εγώ πρέπει τώρα να φανώ δυνατή. Που θα μπορέσει για παράδειγμα, να πάει στην Αστυνομία να δει το βίντεο πώς έγινε το ατύχημα, πώς παρέσυραν τον αδελφό μου. Τον Απρίλιο ήρθε το αρνητικό ξέσπασμα. Είχα κακή ψυχολογία. Άδειασα. Ούτε χαρά, ούτε λύπη. Πέρασα τη φάση μου και είμαι μια χαρά. Φάνηκε εκεί μεταξύ Ιουνίου- Ιουλίου».

– Παρά όσα σου συνέβησαν είχες σχετικά μια καλή αγωνιστική παρουσία. Εσύ πώς αξιολόγησες τον εαυτό σου;

«Γενικά πιστεύω ότι πήγα πάρα πολύ καλά. Γι’ αυτό που συνέβη, είχα φθάσει σε επίπεδο που μπορούσα να τρέξω ακόμη καλύτερα. Θεωρώ ότι είναι μια καλή χρονιά. Σωματικά και αγωνιστικά έφθασα σε καλό επίπεδο. Το αποτέλεσμα επίδοσης που έγραψε το 13.17, μπορεί να μην ήταν αυτό που μπορούσα, ήμουν για πιο κάτω, αλλά πιο πολύ η χρονιά μου έδωσε κίνητρο να μπαίνω στους αγώνες και να παλεύω. Έμπαινα πιο πριν στους αγώνες και με έτρωγε η σκέψη, αν θα χαλάσει αυτό ή το άλλο. Τώρα για παράδειγμα στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα έκανα δύο κούρσες και έφυγα πολύ γρήγορα. Ήταν αυτό που είπα στον εαυτό μου, μπες τώρα και πάμε! Πιστεύω ότι ξεκόλλησα».

– Ποιοι είναι οι στόχοι σου για τη νέα χρονιά;

«Να έχω πρώτα απ’ όλα την υγεία μου. Δεν έχω σκεφτεί διοργανώσεις. Θέλω να μπω στους αγώνες και απλά να λάμψω. Να χαμογελάσω, να το ευχαριστηθώ και έτσι, πιστεύω ότι θα έρθει η επίδοση και όλα. Το μόνο που με ανησυχεί λίγο είναι ότι έχω αλλάξει τεχνική και από οκτώ διασκελισμούς στα εμπόδια, κάνω επτά. Ο στόχος είναι να τρέξω στο Παρίσι στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024. Αυτό που θέλω είναι να δουλέψω πολύ καλά το 2023, ώστε να λέω ότι εν όψει Παρισιού να δουλέψω άλλα πράγματα».

– Για μίλησέ μας για την αλλαγή αυτή της τεχνικής με τους επτά διασκελισμούς;

«Το ξεκινήσαμε κατά τον Απρίλιο. Ένα βήμα λιγότερο. Το οποίο προϋποθέτει να έχεις δύναμη. Είναι γενικά κάτι που μου βολεύει, γιατί όταν έκανα τα οκτώ βήματα, ένιωθα ότι δεν χωράω. Επειδή το επτάρι το είχαμε δουλέψει παλιότερα με την προπονήτριά μου, αν σου βγει είναι τέλειο. Σε βάζει ωραία μέσα στα εμπόδια και είπαμε να το κάνουμε και εν όψει του 2024 και το 2023 να φανεί».

– Έχεις βάλει ημερομηνία λήξης;

«Θα δούμε. Έχω να δώσω ακόμα, πιστεύω. Θα πάω σίγουρα μέχρι το 2024, να πάνε όλα καλά. Θα δω τότε πως θα είμαι και βλέπουμε μετά. Αλλά μέχρι εκεί είναι σίγουρα, μετά όλα είναι ρευστά».

– Στις προπονήσεις ερχόσουν με το αυτοκίνητό σου και τώρα έχεις μηχανή. Τι προτιμάς;

«Μου αρέσει περισσότερο η μηχανή αντί το αυτοκίνητο. Άλλη ελευθερία. Έβγαλα το δίπλωμα γιατί μου αρέσει η μηχανή. Αλλά φοβάμαι να πάω μακριά, να βγω ας πούμε στην εθνική, ειδικά μετά το ατύχημα του αδελφού μου. Προσέχω παραπάνω».

– Τι κάνεις στον ελεύθερο χρόνο σου;

«Αφιερώνω πολύ χρόνο στην προπόνηση και κάποια μαθήματα στη σχολή μου, τα ΤΕΦΑΑ».

– Σκέφτεσαι να ασχοληθείς με την προπονητική;

«Αυτή τη στιγμή δεν το σκέφτομαι. Όπως είναι τα πράγματα τώρα δεν ξέρω αν αξίζει».

– Ιωάννα Σιώμου.

«Είμαστε σχεδόν 11 χρόνια μαζί. Άπειρα (σ.σ. χαμογελάει). Έχουμε πια ιδιαίτερη σχέση. Θα έλεγα μαλλιοτραβιόμαστε… Γενικά η συνεργασία πάει κάθε χρόνο στο καλύτερο. Όχι μόνο γιατί με ξέρει και την ξέρω πια. Αλλά το καλό είναι ότι αν θέλω να αλλάξει κάτι ή να γίνει κάτι με διαφορετικό τρόπο με ακούει καλά. Είναι σημαντικό ότι το σώμα μου το ακούω και με προειδοποιεί και έτσι μπορούμε να διορθώνουμε πράγματα. Αλλά αλήθεια λέω ότι πολλές φορές μου βάζει προπόνηση… δέκα ατόμων. Νομίζει ότι είμαι ρομπότ (!) (σ.σ. γελάει). Ξέρει ότι βγάζω προπόνηση και με πιέζει».

– Έχεις σκεφτεί για οικογένεια;

«Όχι αυτή την περίοδο. Δεν έχω σκεφτεί για οικογένεια. Αυτή την περίοδο της ζωής μου, θα έλεγα ότι ούτε άνδρα δεν θέλω πλάι μου! Αυτό να το γράψεις»!

– Χρωστάς κάτι ακόμη στον εαυτό σου;

«Χρωστάω. Χρωστάω ένα χρόνο στον κλειστό. Μπορώ να το κάνω, γιατί πέρσι είχα ξεκινήσει με αυτή τη βλέψη, αλλά μου τα χάλασε ο καλός Θεός! Νομίζω ότι φέτος πρέπει να μου το δώσει. Και στον ανοιχτό χρωστάω μια καλή θέση πάλι σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Ας μην έρθει ο χρόνος στα 100μ. εμπόδια!»

– 60μ. ή 100μ. εμπόδια;

«Στα 60μ, εμπόδια δεν έχω μπει ποτέ σοβαρά και τα μέτρα είναι λίγα που το βλέπω σαν παιχνίδι. Μου αρέσει η περίοδος του κλειστού. Είναι ωραίο, αλλά μου αρέσουν τα 100μ. εμπόδια και θεωρώ ότι εκεί καλύτερη».

– Βρισκόμαστε στο Ζηρίνειο. Έγινε μεγάλη κουβέντα. Μοιάζει τώρα με εργοτάξιο. Έφαγες τη μισή σου προπονητική ζωή σε αυτό το στάδιο.

«Ξέρεις πόσο στεναχωριέμαι που το βλέπω έτσι; Είναι ένας λόγος που λέω γιατί να γίνω προπονήτρια. Πραγματικά δεν ντρέπονται; Το χειρότερο είναι ότι δεν ντρέπεται ο δήμαρχος που κάποτε μου έσφιγγε το χέρι; Στην είσοδο υπάρχει και η μεγάλη αφίσα του Μίλτου (Τεντόγλου). Σκονίζεται! Τι να πω. Όλα για το συμφέρον σε αυτή τη ζωή. Στην Ελλάδα συμβαίνει αυτό. Γιατί σε άλλες χώρες τον έχουν ψηλά τον στίβο και όλα θα έλεγα σχεδόν τα αθλήματα. Τα γήπεδα περιποιημένα. Αλλού ο στίβος, αλλού το ποδόσφαιρο ή συνυπάρχουν αρμονικά. Όχι σαν εδώ που σου λένε πάρε τρεις, τέσσερις διαδρόμους για να κάνουν το γήπεδο ποδοσφαίρου. Πιο λίγα χρήματα πιστεύω ότι θα τους έπαιρνε αν το έκαναν κάπου αλλού. Το φοβερό είναι ότι βγήκαμε τόσοι και μιλήσαμε και δεν τον ένοιαξε τον δήμαρχο καθόλου».

– Βλέπεις μέλλον στο αγώνισμά σου;

«Το αγώνισμα πάντα βγάζει. Αλλά θέλει δουλειά. Ένα 13.20 μπορεί να έρθει, το θέμα είναι πόσο θα δουλέψεις γι’ αυτό και να πας πιο κάτω».

– Στο γκρουπ είσαι με την Τατιάνα Γκούσιν και την Μαρίγια Βούκοβιτς. Κάνετε πολύ παρέα;

«Είμαστε παρέα και εκτός γηπέδου. Έχουμε ρουτίνα. Καλή σχέση. Παρόλο που είναι υψίστριες, σαλιγκάρια. Τις αγαπάω και έτσι (σ.σ. γελάει). Βγαίνουμε έξω μαζί, δεν με βλέπει κανένας πίσω από αυτές. Άμα θέλω να κρυφτώ βγαίνω με τη Μαρία και την Τατιάνα! Είναι σαν να βγάζουν έξω το παιδί τους (σ.σ. γέλια). Πολύ καλή παρέα. Πλάκες, tik tok. Ταιριάζουμε».

Η Ελισάβετ Πεσιρίδου είναι γεννημένη στις 12 Φεβρουαρίου του 1992 στην Κατερίνη. Ανήκει στον ΑΟ Κάλλιστος και γυμνάζεται με την Ιωάννα Σιώμου. Έχει ατομικά ρεκόρ 11.68 στα 100μ. (6/6/15) στα Χανιά, 12.93 στα 100μ. εμπόδια (18/6/16) στην Πάτρα, 7.44 στα 60μ. (16/1/16) στον Πειραιά και 8.04 στα 60μ. εμπόδια (19/2/17) στον Πειραιά. Έχει αναδειχθεί πρωταθλήτρια Ελλάδας 8 φορές (2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2021, 2022) και 9 στον κλειστό (2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2020, 2021, 2022). Το 2017 είχε κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα κλειστού στο Βελιγράδι. Έχει πάρει πέντε χρυσά μετάλλια σε Βαλκανικούς Αγώνες, τρία στα 100μ. εμπόδια (2017 Νόβι Παζάρ, 2019 Πράβετς, 2021 Σμεντέρεβο) και δύο στα 4×100μ. (2016 Πιτέστι, 2022 Κραϊόβα). Επίσης, κατέκτησε φέτος το χάλκινο μετάλλιο στους Μεσογειακούς Αγώνες στο Οράν και ήταν 6^η στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2016 στο Άμστερνταμ. Φέτος μετείχε στις σειρές στα 60μ. εμπόδια στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κλειστού στο Βελιγράδι και έφθασε στα ημιτελικά στα 100μ. εμπόδια στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο Μόναχο. Έκλεισε με ρεκόρ 8.04 στα 60μ. εμπόδια και 13.17 στα 100μ. εμπόδια.

Φωτογραφίες: Stivostime