Interview time: Η Μαρία Βούκοβιτς
Η Μαρία Βούκοβιτς κατέκτησε φέτος το ασημένιο μετάλλιο στο ύψος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο Μόναχο, ενώ αναδείχθηκε και Μεσογειονίκης στο Οράν.
Η Μαρία Βούκοβιτς διανύει τον τέταρτο χρόνο παραμονής της στην Ελλάδα. Δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να μείνει μόνιμα και μαθαίνει ελληνικά.
Ως γνωστόν, η Μαυροβούνια αθλήτρια γυμνάζεται με την ομοσπονδιακή προπονήτρια Ιωάννα Σιώμου, στο γκρουπ με τις Τατιάνα Γκούσιν, Ελισάβετ Πεσιρίδου και Σοφία Ιωσηφίδου.
Η 30χρονη άλτρια μίλησε στο Stivostime για την παραμονή της στην Ελλάδα και τη συνεργασία της με την Ιωάννα Σιώμου, για τη διαδρομή της από τα παιδικά της χρόνια στο σήμερα και για τους στόχους της για τη νέα σεζόν.
Μια αθλήτρια που γύρισε σχεδόν όλη την Ευρώπη για να κάνει αυτό που αγαπάει, το ύψος, και κατέληξε όπως φαίνεται στη χώρα μας, που της αρέσει πολύ.
Η Μαρία Βούκοβιτς γεννήθηκε στις 21 Ιανουαρίου του 1992 στην πόλη της Κροατίας, Κιμ. Σε πολύ μικρή ηλικία οι γονείς της Σράτκο και Μαρίτσα μετανάστευσαν στο Μαυροβούνιο και βρήκαν δουλειά στην πόλη Τσετίνε, που βρίσκεται στα νότια του Μαυροβουνίου. Έχει άλλα δύο αδέλφια, την Γιόβανα, ένα χρόνο μικρότερή της, και τον Ντάβιντ, που είναι δέκα χρόνια μικρότερος. Η αδελφή της ξεκίνησε να κάνει στίβο, αλλά μετά ασχολήθηκε για πολλά χρόνια με το μπάσκετ και τώρα δουλεύει. Ο αδελφός της σπουδάζει ιατρική.
«Μεταναστεύσαμε το 1995, ήμουν τριών ετών, και οι γενείς μου έφυγαν γιατί βρήκαν δουλειά εκεί. Ήμουν πολύ μικρή, οπότε δεν θυμάμαι πολλά. Στο σχολείο, όταν τελείωσα το Δημοτικό ήμουν κανονική, μετά άρχισα να παίρνω απότομα ύψος», σημειώνει η Μαρία Βούκοβιτς, όταν τη ρωτήσαμε για το πότε πήρε ύψος. Είναι πανύψηλη, 1,97μ.
– Και πώς ασχολήθηκες με τον στίβο και το ύψος;
«Με είδε ο καθηγητής μου στη γυμναστική και μου ζήτησε να κάνω στίβο και ύψος. Είπα ναι, γιατί η αλήθεια είναι ότι στην Τσετίνε δεν είχαμε πολλές επιλογές. Μικρή πόλη και πήγα στο σύλλογο που ήταν στην πόλη Λόβτσεν, όπως το βουνό στο Μαυροβούνιο. Στην αρχή έκανα τα πάντα, ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ και φυσικά στίβο και ύψος. Οι γονείς μου με στήριξαν σε αυτό, μου έδωσαν φτερά για να ασχοληθώ με τον αθλητισμό. Μου έλεγαν να κάνω ό,τι μου αρέσει, ό,τι με ευχαριστεί».
– Ποιος ήταν ο πρώτος σου προπονητής;
«Ο Ίβαν Πόποβιτς. Ήταν ο καθηγητής μου και ο προπονητής μου στον σύλλογο. Μετά είχα προπονητή τον Ντράγκουτιν Τόπιτς, ήμασταν μαζί για περίπου τέσσερα χρόνια. Ερχόταν συχνά για προετοιμασίες στο Μαυροβούνιο και έτσι συνεργαστήκαμε. Ήξερε το ταλέντο μου. Με γύμναζε από το 2008 μέχρι το 2012-2013. Μετά άλλαξα πολλές χώρες. Πήγα στη Βουλγαρία. Γενικά δεν ήταν εύκολο να προσαρμοστώ σε προπονητή, σύλλογο ή χώρα. Μέχρι να έρθω στην Ελλάδα, που τη νιώθω σαν σπίτι μου. Στη Βουλγαρία έμεινα για δύο χρόνια, μετά πήγα στη Σερβία στο Νόβι Σαντ για τέσσερα χρόνια, όπου σπούδασα νηπιαγωγός. Μου αρέσει να γίνω δασκάλα και ίσως στο μέλλον αυτό θα κάνω. Όταν τελείωσα τις σπουδές μου, πήγα στο Λουξεμβούργο το 2017 μέχρι το 2018 και μετά πήγα ένα χρόνο στη Σουηδία και το 2019 ήρθα στην Ελλάδα. Είχα πει, πάντως, πως αυτή η αλλαγή θα ήταν για να μείνω όπου υπάρχουν όμορφος καιρός και άνθρωποι. Είχα κουραστεί να μετακινούμαι. Γιατί κάθε αλλαγή που έκανα ήθελε και περίοδο προσαρμογής».
– Πώς αποφάσισες να έρθεις στην Ελλάδα και να προπονείσαι στο γκρουπ της Ιωάννας Σιώμου;
«Γνώριζα την Τατιάνα (σ.σ. Γκούσιν) μέσα από τους αγώνες. Την είχα ρωτήσει, μιλήσαμε μέσω skype και συμφωνήσαμε να έρθω να δοκιμάσω για έναν μήνα με την προπονήτριά της, την Ιωάννα (σ.σ. Σιώμου). Ήταν μετά το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Ντόχα. Μετά τον ένα μήνα, μου άρεσε η Ιωάννα, μου άρεσε το γκρουπ και γενικά μου άρεσε η Ελλάδα. Έτσι, το συζητήσαμε να επιστρέψω και να μείνω. Τώρα ξεκινάει ουσιαστικά ο τέταρτος χρόνος. Δεν θέλω να κάνω πια κάποια αλλαγή. Γιατί τώρα είναι πολύ καλύτερα. Μην ξεχνάμε πως ήταν δύσκολη η προετοιμασία τα πρώτα χρόνια, λόγω της πανδημίας. Τον τελευταίο χρόνο είχα τη δυνατότητα να τα δώσω όλα και να δω αν λειτουργήσει, έτσι κι έγινε. Μετά το Τόρουν, που έπιασα και το όριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, πήγα στο Τόκιο, μπήκα στον τελικό και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κλειστού φέτος στο Βελιγράδι βρέθηκα κοντά στο μετάλλιο. Και τον Αύγουστο φυσικά ήρθε το ασημένιο μετάλλιο στο Μόναχο. Ήταν όλα αυτά που με έκαναν να το ευχαριστιέμαι πια το ύψος. Η αλήθεια είναι πως μετά το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Γιουτζίν ήμουν απογοητευμένη. Κάτι έλειπε, αλλά είπα πως δεν μπορεί να πάει χαμένη όλη η σεζόν, καθώς είχα πολλούς αγώνες με καλά άλματα. Είπα ότι το πιστεύω και νομίζω το μετάλλιο στο Μόναχο ήταν σαν μια δικαίωση για μένα, για όλη την προσπάθεια που έκανα τόσο χρόνια».
– Μετά το μετάλλιο βλέπεις διαφορετικά την πορεία σου στον στίβο;
«Παρότι είμαι 30, το θέλω πολύ και θέλω να τα δώσω όλα, τουλάχιστον για τα επόμενα δύο χρόνια, που είναι και οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2024 στο Παρίσι. Να δείξω ότι και τα 2 μέτρα θα τα έχω στην καριέρα μου».
– Ποιοι είναι οι στόχοι σου για τη νέα σεζόν;
«Για τη νέα σεζόν ο πρωταρχικός μου στόχος είναι να πηδήξω 2,00μ. στο ύψος. Σε ανοιχτό και κλειστό, γιατί πιστεύω ότι είναι εφικτό. Θέλω φυσικά να πάω και ένα βήμα παραπάνω στα μετάλλια, να κατακτήσω ένα Παγκόσμιο και του χρόνου είναι το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Βουδαπέστη. Το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κλειστού στην Κωνσταντινούπολη είναι και αυτό στόχος, αλλά νιώθω πιο σίγουρη πως μπορώ να είμαι στο βάθρο. Αλλά πάω βήμα βήμα και βλέπουμε».
– Μένεις πια στην Ελλάδα.
«Ναι. Μέναμε μαζί με την Τατιάνα, αλλά τώρα εκείνη μετακόμισε και εγώ μένω τώρα στο ίδιο σπίτι μόνη μου στο Μαρούσι».
– Πώς είναι η ζωή σου στη χώρα μας;
«Μου αρέσει πολύ η Ελλάδα, μου αρέσει πολύ η ελληνική γλώσσα και προσπαθώ να μάθω. Καταλαβαίνω πολλά τώρα, αλλά δύσκολα να μιλήσω ακόμη άπταιστα».
– Έχεις βάλει ημερομηνία λήξης;
«Δεν έχω πει ακόμη πότε σκέφτομαι να σταματήσω. Σίγουρα, πάντως, ο στόχος είναι να είμαι στο Παρίσι το 2024, αλλά μετά δεν ξέρω τι θα κάνω. Αν όμως το σώμα μου είναι καλά και χωρίς τραυματισμούς θα συνεχίσω. Και φυσικά αν μου αρέσει όπως τώρα. Το ευχαριστιέμαι. Τότε θα κάνω τουλάχιστον για δύο τρία χρόνια ακόμα. Δεν θέλω να βάλω ημερομηνία».
– Έχεις σκεφτεί τη δημιουργία οικογένειας;
«Σκέφτομαι για οικογένεια. Αλλά είπα ότι μετά από αυτό το μετάλλιο, που ήρθε μετά από πολλά χρόνια κόπων, να το παλέψω ακόμη. Δεν το πιέζω, πιστεύω ότι υπάρχει η κατάλληλη στιγμή. Δεν έχω πάντως σχέση. Είμαι ελεύθερο πουλί. Ίσως μετά τον στίβο. Είναι δύσκολο κάποιος να είναι μαζί σου τώρα, λόγω του τρόπου ζωής, με τις προπονήσεις και τα ταξίδια».
– Τι κάνεις στον ελεύθερο χρόνο σου;
«Στον ελεύθερο χρόνο μου μου αρέσει να περπατάω και περνάμε πολύ χρόνο μαζί με τα κορίτσια, την Ελισάβετ και την Τατιάνα, για να κάνουμε διάφορα πράγματα μαζί. Πάμε για καφέ, πάμε συχνά και στο Allou Fun Park, γιατί μας αρέσει εκεί να κάνουμε διάφορα πράγματα μαζί, όπως τελευταία που παίξαμε paintball. Τον περασμένο Ιανουάριο πήγαμε στη Ρώμη κοριτσοπαρέα και μου έμεινε αξέχαστο το ταξίδι με τις Ελισάβετ, Τατιάνα και Σοφία (σ.σ. Ιωσηφίδου). Ήταν για τα γενέθλιά μου.
Τώρα η αδελφή μου έχει έρθει στην Ελλάδα και θα είμαστε μαζί αυτό το διάστημα για βόλτες, δραστηριότητες, ψώνια. Αφού θα μείνει καιρό στην Ελλάδα, είναι ευκαιρία να επισκεφθούμε διάφορα αξιοθέατα, όπως πρόσφατα που πήγαμε στην Ακρόπολη».
– Τι σου αρέσει ή πού πηγαίνεις στις διακοπές σου;
«Στις διακοπές μου κυρίως γυρίζω στην πατρίδα μου για να περάσω χρόνο με τους γονείς μου. Είναι περισσότερο σαν επίσκεψη και μετά πάλι στον ρυθμό προπονήσεων. Θέλω όμως να πάω διακοπές σε ελληνικά νησιά. Μου άρεσε, πάντως, πολύ η Κεφαλονιά που πήγα και αγωνίστηκα στα «Βεργώτεια». Οι άνθρωποι ήταν πολύ καλοί. Μάλιστα, πέρσι, στο στάδιο που αγωνίστηκα ήταν κακός ο αγωνιστικός χώρος και οι άνθρωποι το έφτιαξαν. Και θέλω να πηγαίνω κάθε χρόνο να αγωνίζομαι».
– Έχεις κάποιο αγαπημένο μέρος όταν αγωνίζεσαι;
«Μου αρέσει πολύ το Μόναχο. Όχι γιατί πήρα το μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, αλλά μου άρεσε πολύ πόσο καθαρή και μεγάλη πόλη ήταν, οι άνθρωποι ήταν πολύ καλοί και ευχάριστοι. Παρότι πολλοί λένε πως οι Γερμανοί είναι ψυχροί».
– Έχεις κάποιο πρότυπο;
«Πρότυπό μου είναι η Μπλάνκα Βλάσιτς. Μου αρέσει ο Δημήτρης Τσιάμης, η ενέργειά του. Είναι σαν μεγάλο παιδί».
– Σκέφτεσαι να μείνεις στην Ελλάδα;
«Δεν σκέφτομαι τι θα κάνω, αλλά βλέπω τον εαυτό μου να μπορεί να μείνει στην Ελλάδα. Θέλω να μάθω περισσότερο τα ελληνικά. Αλλά ίσως μου αρέσει τώρα που είμαι μέρος της ομάδας, με την Ιωάννα και τα κορίτσια, που είναι σαν μικρή οικογένεια για μένα. Μαζί στα καλά και τα κακά. Αν τώρα σταματήσω και ξεκινήσω άλλη ζωή, δεν ξέρω αν θα είναι το ίδιο και αν θα μου αρέσει. Ή μπορεί κιόλας να βρω έναν Έλληνα και τελικά να μείνω εδώ!».
– Υποστήριξη στην πατρίδα σου έχεις ή από χορηγούς;
«Έχω υποστήριξη στην πατρίδα μου. Ο κύριος υποστηρικτής μου είναι η Ολυμπιακή Επιτροπή Μαυροβουνίου. Η ομοσπονδία μου με βοηθάει επίσης. Από την άλλη, επειδή δεν είμαι εκεί, δεν με βλέπουν χορηγοί, ώστε να με στηρίξουν και αυτοί. Γιατί δεν ζω στο Μαυροβούνιο, ενώ και εδώ είναι δύσκολο φυσικά, γιατί δεν είμαι Ελληνίδα. Υπό αυτή την έννοια είναι δύσκολο. Έτσι, λέω ότι όλα αυτά τα χρόνια έχω παλέψει πολύ, αλλά πιστεύω ότι μπορώ να το κάνω, γεννήθηκα για να το κάνω και δεν με πειράζει. Όταν τελειώσω με τον στίβο, μπορώ να ζήσω όμορφα. Να βοηθήσω και τους γονείς μου, να έχω κάτι δικό μου και να μην τους ζητάω βοήθεια. Και αυτό γιατί μετά το μετάλλιο που κέρδισα στο Μαυροβούνιο θα έχω, μετά τα 35 μου χρόνια, μια μορφή σύνταξης. Στο Μαυροβούνιο για την κατάκτηση μεταλλίου κερδίζεις ένα χρηματικό ποσό εφάπαξ και αυτό μου δίνει τώρα μια ασφάλεια, χρήματα για να ζήσω».
Η Μαρία Βούκοβιτς στις μικρές κατηγορίες είχε αναδειχθεί παγκόσμια πρωταθλήτρια νεανίδων το 2010 στο Μονκτόν, ενώ ένα χρόνο νωρίτερα είχε πάρει το ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα νεανίδων στο Νόβι Σαντ. Μετά μετείχε σε μεγάλες διοργανώσεις, αλλά δεν είχε διακριθεί μέχρι τα δύο τελευταία χρόνια. Πέρσι αγωνίστηκε στον τελικό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κλειστού στο Τόρουν και κατέλαβε την 7η θέση και μετείχε στον τελικό στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκιο, όπου ήταν 9η. Την ίδια χρονιά κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Βαλκανικούς Αγώνες στο Σμεντέρεβο με 1,97μ. που είναι το ατομικό της ρεκόρ.
Φέτος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κλειστού στο Βελιγράδι έφθασε μια «ανάσα» από το χάλκινο μετάλλιο, μένοντας τέταρτη. Κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Μεσογειακούς Αγώνες στο Οράν και μετείχε στον προκριματικό στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Γιουτζίν. Η μεγαλύτερη επιτυχία στην καριέρα της ως τώρα ήρθε τον Αύγουστο με την κατάκτηση του ασημένιου μεταλλίου στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο Μόναχο. Το 2002 σε μίτινγκ στη Μπάνσκα Μπίστριτσα πέρασε το 1,96μ. που είναι το ατομικό της ρεκόρ στον κλειστό. Τόσο το 1,97μ. στον ανοιχτό, όσο και το 1,96μ. στον κλειστό αποτελούν και τα ρεκόρ Μαυροβουνίου.
Φωτογραφίες: Stivostime/ Πάρκο Skateboard- ΟΑΚΑ
Διαβάστε επίσης
Τόλης Λελεκίδης
