Interview time: Η Οκσάνα Κορένεβα

Από τη Σιβηρία στην Ελλάδα. Από το καλλιτεχνικό πατινάζ στον στίβο και από το μήκος στο τριπλούν. Γνωρίστε την πρωταθλήτρια Οκσάνα Κορένεβα.

Στις 29 Σεπτεμβρίου του 1992 στη μακρινή Σιβηρία, στο Ομσκ, γεννήθηκε η Οκσάνα Κορένεβα. Οι γονείς της Βαντίμ και Ευγενία Γκοριάτσεβα αποφάσισαν, όταν η Οκσάνα ήταν 12 ετών, να αφήσουν τη Ρωσία για την Ελλάδα. Η μικρή Οκσάνα ασχολούνταν τότε με το καλλιτεχνικό πατινάζ και φυσικά στην Αθήνα που ήρθε ήταν πολύ δύσκολο να συνεχίσει το άθλημα. Πήγε σε ρωσικό σχολείο και η μητέρα της, παλιά μηκίστρια, την παρότρυνε να κάνει στίβο. Η διαδρομή της στον στίβο την έφερε φέτος πρωταθλήτρια Ελλάδας στο τριπλούν, αλλά η Οκσάνα είναι και μια πολυάσχολη γυναίκα. Θα μας τα πει καλύτερα η ίδια.

Το Stivostime συνάντησε την 30χρονη άλτρια, η οποία μας μίλησε για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της.

– Από τη Σιβηρία στην Ελλάδα στα 12 σου. Πώς ήταν η προσαρμογή σου εδώ;

«Προσαρμόστηκα γρήγορα. Είμαι ανοιχτός άνθρωπος, αν και ήμουν μικρή σε ηλικία, οπότε ήταν πιο εύκολο. Όταν έφυγα στα 12 χρόνια μου δεν είχα αποκτήσει φίλους. Στη Ρωσία και ειδικά εκεί που έμενα ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Πιο σκληρή ζωή θα έλεγα, πιο συγκεκριμένοι ρυθμοί. Οι προπονήσεις, μάλιστα, που έκανα για το καλλιτεχνικό πατινάζ ήταν επτά φορές την εβδομάδα. Λίγη η ξεκούραση και ήμουν μικρή. Οπότε η ζωή μου ήταν σχολείο και αθλητισμός. Τώρα στη Ρωσία έχουν μείνει η γιαγιά μου και η θεία μου».

– Σε δυσκόλεψε να μάθεις την ελληνική γλώσσα;

«Μου άρεσε η παρέα με τους Έλληνες, ως άνθρωποι και νοοτροπία. Πιστεύω ότι οι Ρώσοι είναι πιο ψυχροί. Το γεγονός ότι δούλευα σε καφετέριες και ο χαρακτήρας μου, που είμαι ανοιχτός άνθρωπος, με βοήθησαν να μάθω καλά τα ελληνικά».

– Έτσι, από το καλλιτεχνικό πατινάζ στη Ρωσία, βρέθηκες στην Ελλάδα. Πώς προέκυψε ο στίβος;

«Όταν ήρθα στην Αθήνα, υπήρχε ένα γήπεδο για πατινάζ στο Φάληρο, αλλά έμενα Νέο Ηράκλειο και ήταν δύσκολο να πηγαινοέρχομαι. Τότε το σκεφτόμουν, αλλά, όταν το παγοδρόμιο γκρεμίστηκε, η μητέρα μου με παρότρυνε να κάνω στίβο. Έτσι, πήγα στη Φιλοθέη και ο πρώτος μου προπονητής ήταν ο Δημήτρης Βασιλικός. Κατευθείαν άρχισα άλματα και μήκος. Στην πορεία δοκίμασα και στα 400μ. -με παρότρυναν να δοκιμάσω- και κατάφερα να κερδίσω ως κορασίδα. Όμως η αγάπη μου ήταν τα άλματα, οπότε επέστρεψα στο μήκος».

– Και πώς από τα 400μ. ασχολήθηκες τελικά με τα άλματα;

«Είναι μεγάλη ιστορία. Μετά τη Φιλοθέη πήγα στον Ίκαρο Νέας Ιωνίας, συνέχισα με 400μ. και έφθασα στην 3^η θέση στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα κλειστού. Ήταν μια εποχή, σε ηλικία 19-20 ετών, που σκεφτόμουν αν θα συνέχιζα να κάνω στίβο. Είχα τη σχολή, δούλευα ταυτόχρονα γιατί οικονομικά η οικογένεια δεν έβγαινε. Εκεί αποφάσισα ότι τελικά δεν θέλω να κάνω τρέξιμο ξανά στη ζωή μου και είπα μόνο άλματα. Ο καθηγητής μου στα ΤΕΦΑΑ γνώριζε την πορεία μου και ήταν εκείνος που με παρότρυνε να πάω στην Κηφισιά και να γυμναστώ με τον Δημήτρη Σιούντρη. Έτσι, έφυγα από τον Ίκαρο, πήγα στον Γ.Σ. Κηφισιάς και έχουν περάσει περίπου έξι χρόνια συνεργασίας με τον Δημήτρη Σιούντρη».

– Κάπου εκεί σε αυτή την ηλικία ξεκίνησες και το μόντελινγκ; Πώς και δεν σε τράβηξε αυτός ο χώρος;

«Κάπου εκεί, στα 19-20, ξεκίνησα να κάνω μόντελινγκ και παράλληλα δούλευα και σερβιτόρα, Η αλήθεια είναι ότι με τραβούσε αρχικά το μόντελινγκ, γιατί θα έλεγα ότι κέρδιζα πιο εύκολα λεφτά. Έκανα διάφορα δουλειές με το πρακτορείο που ήμουν, πασαρέλα, promotion. Το άρχισα εγώ στέλνοντας βιογραφικά σε διάφορα πρακτορεία, αλλά αυτό που συνεργάστηκα ήταν εκείνο που ήρθε και με βρήκε και ξεκίνησα να δουλεύω. Το έκανα για περίπου δέκα χρόνια. Δεν το είχα, πάντως, ως επάγγελμα, αλλά ως χόμπι, δεν το κυνηγούσα. Με κέρδιζε πάντα ο χώρος του αθλητισμού και του στίβου. Αν και στην πορεία με το σώμα που είχα, καθώς έριχνα βάρος στην προπόνηση και ήταν γυμνασμένο, δεν μπορούσα να κάνω πολλά στο μόντελινγκ. Δεν ήταν όνειρο να γίνω μοντέλο, απλά έρχονταν δουλειές και έπαιρνα λεφτά και το έκανα. Ως εκεί».

– Έκανες για πολλά χρόνια μήκος, πώς και αποφάσισες να αλλάξεις και να κάνεις τριπλούν;

«Πιστεύω πάλι από το ΤΕΦΑΑ. Οι καθηγητές μού έλεγαν να δοκιμάσω στο τριπλούν. Εγώ στην αρχή είχα άρνηση. Μια μέρα κάνω προπόνηση στην Κηφισιά και δοκίμασα στο τριπλούν. Αποφασίσαμε με τον προπονητή μου να κατεβώ και σε αγώνα και είχα έρθει δεύτερη στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα το 2020 στην Πάτρα. Εκεί κάπου με κέρδισε, γλυκάθηκα και συνέχισα».

– Τώρα τι θέλεις; Μήκος ή τριπλούν;

«Τριπλούν. Θα προετοιμαστώ για τριπλούν. Δεν έχω αποφασίσει τι θα κάνω με το μήκος, αλλά αν μου έλεγες με ποιο αγώνισμα θα κατεβείς του χρόνου στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, αυτό θα είναι το τριπλούν. Πάντως, και τελευταία να έβγαινα φέτος στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα που κέρδισα στη Θεσσαλονίκη, πάλι με τριπλούν θα συνέχιζα».

– Ποιος είναι ο στόχος σου για τη νέα σεζόν;

«Έχω να διορθώσω κάποια λάθη στην τεχνική μου. Ο μεγάλος μου στόχος του χρόνου είναι να βελτιώσω τα ατομικά μου ρεκόρ και πιστεύω ότι στην πορεία θα κυνηγήσω μια μεγάλη διοργάνωση. Φυσικά το όνειρό μου είναι μια συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Θα μπω από τον κλειστό και ελπίζω στο καλύτερο. Δεν έχω καταφέρει να μπω Εθνική ομάδα ή να μετάσχω σε μια μεγάλη διοργάνωση και είναι, θα έλεγα, ένα απωθημένο».

– Κρατάς και τις δύο υπηκοότητες;

«Ναι, έχω ελληνική και ρωσική υπηκοότητα».

– Σε έχει ενοχλήσει το θέμα αποκλεισμού των Ρώσων αθλητών;

«Νιώθω ότι είναι αδικία προς τους Ρώσους αθλητές. Όχι επειδή είμαι και Ρωσίδα, αλλά δεν πρέπει ο αθλητισμός να συνδέεται με την πολιτική. Οι αθλητές δεν μπορεί να είναι «θύματα» των πολιτικών».

– Τι κάνεις τον ελεύθερο χρόνο σου;

«Δουλεύω personal trainer, έχω πολλούς Ρώσους πελάτες. Το δεύτερο είναι ότι είμαι φωτογράφος. Ελεύθερη επαγγελματίας και ασχολούμαι με φωτογραφίσεις σε εκδηλώσεις, κυρίως, γάμους, βαφτίσια κ.λπ. Συνεργάζομαι και με μαγαζιά για φωτογράφιση προϊόντων. Έχω γεμάτο πρόγραμμα, αλλά όταν ξεκουράζομαι θέλω να πηγαίνω για έναν καφέ και μου αρέσουν πολύ τα extreme sport. Κυρίως, η ελεύθερη πτώση και πρόσφατα έκανα από ελικόπτερο. Από εκεί και πέρα μου αρέσει να διαβάζω βιβλία. Τελευταίο είναι ένα ρωσικό αστυνομικό, «Καρακάξες δολοφόνοι». Φυσικά το καλοκαίρι μου αρέσουν οι διακοπές σε κάποιο νησί».

– Αγαπημένος σου προορισμός;

«Η Πάτμος. Θα είναι πάντα στην καρδιά μου. Ο πατέρας μου έμενε εκεί ένα διάστημα και δέθηκα με το νησί. Δούλεψα κιόλας και γνωρίζω πολύ κόσμο εκεί».

– Τι κάνει στη ζωή της η Οκσάνα. Έχεις βάλει ημερομηνία λήξης; Κάνεις άμεσα σχέδια για δημιουργία οικογένειας;

«Μένω με τον σύζυγό μου. Έχουμε συζητήσει με τον άνδρα μου και με καταλαβαίνει. Ξέρω και εγώ ότι είμαι σε μια ηλικία που δεν έχω πολλά χρόνια μπροστά μου και σκέφτομαι τη δημιουργία οικογένειας. Έχουμε ίδια λογική και με περιμένει, με υποστηρίζει να συνεχίσω τον πρωταθλητισμό. Πάντως, δεν έχω βάλει ημερομηνία λήξης. Μακάρι να μπορούσα να συνεχίσω όπως ο Δημήτρης Τσιάμης, είδωλο για μένα, που στα 40 του εξακολουθεί και είναι σε υψηλό επίπεδο».

– Είχες ή έχεις κάποιο πρότυπο;

«Όχι, δεν έχω. Μου αρέσει να βλέπω γενικά τις αθλήτριες να αγωνίζονται και προσπαθώ να δω την τεχνική τους. Σε μία το κουτσό, στην άλλη την προσγείωση, σε άλλη το δεύτερο».

– Ποια θεωρείς τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματά σου;

«Πλεονέκτημά μου είναι η ταχύτητά μου και μειονέκτημα η λάθος τοποθέτηση του ποδιού στη βαλβίδα».

– Στα χρόνια που είσαι στο χώρο ποιος σε στηρίζει; Έχεις κάποιους χορηγούς;

«Δεν έχω χορηγούς και οικονομική στήριξη, μια μικρή από τον σύλλογό μου και τους ευχαριστώ πραγματικά γι’ αυτό. Αλλά στις συνθήκες που ζούμε -και δεν είμαι η πρώτη που το λέω- πρέπει να βρίσκουμε κάποιους να μας βοηθάνε. Αν δεν είναι οι γονείς, που στα 30 φυσικά είναι ντροπή να το λες, πρέπει να δουλέψεις. Φυσικά πάντα είσαι το παιδί τους και θέλουν να βοηθάνε. Προσωπικά αναγκάστηκα να δουλέψω και ήμουν σερβιτόρα, στο σέρβις γενικά για περίπου οκτώ χρόνια. Αποφάσισα να σταματήσω, δυστυχώς αργά, στα 27 μου. Πριν από τρία χρόνια αναρωτήθηκα τι θέλω να κάνω. Οικογένεια, δουλειά ή αθλητισμό. Και κέρδισε ο αθλητισμός! Μίλησα με τους γονείς μου και τον σύζυγό μου για να ασχοληθώ πιο πολύ με τον στίβο. Φυσικά υπήρχε κάπως η οικονομική δυνατότητα, μέσω των άλλων επαγγελματικών ασχολιών που έχω. Ήρθαν και οι επιτυχίες, αλλά δεν μετανιώνω. Πιστεύω πως ό,τι έρχεται στη ζωή, έρχεται τη συγκεκριμένη ώρα και όταν πρέπει».

– Όταν αγωνίζεσαι κάνεις κάτι χαρακτηριστικό;

«Δεν ξέρω πώς γίνεται, αλλά στη διάρκεια του αγώνα είμαι τόσο συγκεντρωμένη που δεν βλέπω κανέναν σε όλο το στάδιο πέρα από τον προπονητή μου και τον διάδρομο. Πιστεύω στον Θεό. Δεν κάνω τον σταυρό μου, αλλά από μέσα μου λέω διάφορα πράγματα, παρακαλώ να με βοηθήσει».

– Ποιο είναι, θα έλεγες, το δυνατό σημείο του χαρακτήρα σου και ποιο το πιο αδύναμο;

«Είμαι και πολύ κοινωνική, αλλά μέχρι ενός σημείου, μην με εκμεταλλευτεί κάποιος. Εκεί θα βγει το ρωσικό μου όπλο! Δεν μου αρέσει η οποιαδήποτε αδικία σε αυτή τη ζωή. Μπορώ να ξεσπάσω μιλώντας άσχημα ή ακόμη και να έρθω και στα χέρια!».

– Το περίμενες το χρυσό μετάλλιο στη Θεσσαλονίκη;

«Ποτέ δεν λέω ότι θα κερδίσω ή ότι δεν θα πάω καλά. Προσπαθώ να είμαι έτοιμη στον αγώνα, ήθελα το μετάλλιο στη Θεσσαλονίκη, αλλά δεν το είχα βάλει στόχο. Πήγα με σκοπό να δώσω τον καλύτερο εαυτό μου και φυσικά βγήκε η πρώτη θέση».

Η Οκσάνα Κορένεβα έχει δείξει με την πορεία της ότι πάντα παλεύει στην καριέρας και ίσως γι’ αυτό το λόγο έχει κάνει τατουάζ στο χέρι που γράφει «Neger give up».

Η Οκσάνα Κορένεβα έχει ατομικό ρεκόρ στο μήκος 6,37μ. από τις 19 Ιουνίου του 2019 στα «Παπαφλέσσεια» στην Καλαμάτα. Στο τριπλούν έχει 13,67μ. από τις 25 Ιουνίου του 2022 στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στη Θεσσαλονίκη. Φέτος πήδηξε και 13,94μ. στις 25 Μαΐου στο μίτινγκ αλμάτων στην Καλλιθέα, αλλά ο άνεμος ήταν ευνοϊκός (+2,4). Στον κλειστό έχει ατομικό ρεκόρ στο μήκος 6,15μ. από τις 11 Φεβρουαρίου του 2018 στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στο ΣΕΦ. Το 2020 είχε αναδειχθεί πρωταθλήτρια Ελλάδας στο μήκος στον κλειστό και φέτος πρωταθλήτρια Ελλάδας στον ανοιχτό στο τριπλούν. Έχει πάρει και άλλα μετάλλια σε Πρωταθλήματα, όπως πέρσι που ήταν 3^η στο τριπλούν στην Πάτρα. Το 2020 ήταν 2^η στο μήκος και στο τριπλούν στο Πανελλήνιο ανοιχτού στην Πάτρα. Το 2018 και το 2019 ήταν 2^η στο μήκος στο Πανελλήνιο κλειστού.

Φωτογραφίες: Stivostime/ Πλατεία Αλ. Γαρδέλη