Λάμπρος Παπακώστας: Ο «υπότροπος» στο βάθρο γύρισε στον τόπο του «εγκλήματος»!

Ο Παπακώστας back to back αργυρός στα παγκόσμια κλειστού.

Στο Παλέ ντε Μπερσί του Παρισιού έγινε το 6ο παγκόσμιο πρωτάθλημα κλειστού στίβου το 1997, κι εκεί, στην πόλη του «φωτός», έλαμψαν τα φώτα του ελληνικού στίβου που ευρισκόμενος στη λεγόμενη απόλυτη «άνοιξή» του, κατέκτησε τρία μετάλλια, εκ των οποίων τριών, για τα δύο ανακρούστηκε ο ελληνικός εθνικός ΄Υμνος!

Όμως, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, ενθυμούμενοι σήμερα αυτό για το οποίο δεν ακούστηκε ο Ύμνος και βρέθηκε όμως στο… παρά κάτι να συμβεί.

Δράστης; Μα αυτός που πάντα γυρνά στον «τόπο του εγκλήματος» και εν προκειμένω δεν θα μπορούσε να είναι άλλος, από τον άνθρωπο που στην προηγούμενη του Παρισιού διοργάνωση, είχε προσφέρει στη χώρα μας το πρώτο μετάλλιό της στα παγκόσμια κλειστού. Τον Λάμπρο Παπακώστα.

Ο Λάμπρος λοιπόν με κληρονομιά και παρακαταθήκη το αργυρό μετάλλιο της Βαρκελώνης ήρθε στη διοργάνωση σαν ένας από τους σοβαρούς υποψήφιους για μια θέση στο βάθρο.

Άλλωστε η εμπειρία του από αυτά (τα βάθρα) και η πίεση του αγώνα, ήταν κάτι που ούτε ξένο γι αυτόν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, αλλά ούτε του δημιουργούσε πρόσθετο άγχος. Ας μην ξεχνάμε πως πέραν του αργυρού στην προηγούμενη διοργάνωση, είχε ένα ακόμα ιδίου χρώματος λίγα χρόνια πριν σαν έφηβος, όταν στο παγκόσμιο εφήβων στο Σάντμπερι του Καναδά, βρέθηκε πίσω από τον ΄Αρτουρ Πάρτικα τον Πολωνό, ξεκινώντας τη σπουδαία αλτική του καριέρα.

Το όριο πρόκρισης για τον τελικό ήταν 2,29. Από το πρώτο γκρουπ ο Αμερικανός Τσαρλς Όστιν, ο Νορβηγός Στέιναρ Χόεν (τέταρτος στην προηγούμενη διοργάνωση) και ο Βρετανός Στιβ Σμιθ, το έκαναν και προκρίθηκαν απευθείας. Όμως επειδή το β’ γκρουπ ολοκληρωνόταν και οι περισσότεροι είχαν κοπεί, οι άλλοι άλτες του α’ γκρουπ (αυτό του Παπακώστα ήταν το β’), δεν συνέχισαν στο 2.29 για να συμπληρωθεί η δωδεκάδα του τελικού και μπήκαν με το 2.27 σε αυτόν χωρίς να συνεχίσουν.

Το ίδιο συνέβη με όσους έκαναν το «27» και στο δεύτερο γκρουπ με την πρώτη προσπάθειά τους. Συνολικά εκτός από τους τρεις που μπήκαν στο 2.29, ήταν 13 και από τα δύο γκρουπ που έκαναν 2.27 και προκρίθηκαν με τους περισσότερους όπως είπαμε να μην επιχειρούν στο «29» γιατί δεν χρειάστηκε. Ο μόνος από τους 13 άλτες που πέρασαν το 2.27 και δεν μπήκε στον τελικό, ήταν δυστυχώς, ο άλλος δικός μας, ο Κώστας Λιάπης που δεν το έκανε με την πρώτη για να είναι κι αυτός στον τελικό.

Οι υπόλοιποι έμειναν πιο κάτω στο 2.24 και χαμηλότερα. Συνολικά 32 είχαν το όριο πρόκρισης και μπήκαν στους προκριματικούς.

Ο τελικός

Στον τελικό ο Τσαρλς Όστιν με 2.35, ήρθε να προσθέσει στον Ολυμπιακό του τίτλο και αυτόν του παγκόσμιου πρωταθλητή του κλειστού. Ο Λάμπρος απειλήθηκε να μείνει εκτός βάθρου όταν ο Καναδός Λεφρανσουά με 2.29 έκανε ατομικό ρεκόρ και ένας «δικός» μας, ο φιλέλληνας Σέρβος Τόπιτς, «καθάρισε» το 2.32.

Βρισκόμουν σαν τώρα θυμάμαι, με τον αείμνηστο Τάσο Παπαχρήστου ακριβώς πάνω από το σημείο που ξεκίναγε η φορά του Λάμπρου στην πορεία του για τον πήχυ.

«Κάντο να τελειώνουμε» θυμάμαι την προτροπή, που δεν θυμάμαι όμως από ποιον απ τους δύο έγινε. Ο Λάμπρος έστρεψε το βλέμμα του πάνω, ανασήκωσε με νόημα το μεγάλο δάκτυλο και ξεκίνησε. Ένα πεντακάθαρο και ψηλό άλμα στο «32» που σηματοδότησε ρεκόρ χρονιάς (season best κατά το στιβικό) και ένα ακόμα αργυρό μετάλλιο, το δεύτερο στη σειρά στη διοργάνωση.

Όσο για τον Ντραγκούτιν Τόπιτς; Ανέβηκε στο βάθρο με τον κολλητό του Λάμπρο, με τον οποίο περνούσαν ατέλειωτες ώρες προπόνησης μαζί στην Καλαμάτα και στο ΟΑΚΑ…

1. Τσαρλς Όστιν (ΗΠΑ) 2.35
2. Λάμπρος Παπακώστας (Ελλάς) 2.32
3. Ντραγκούτιν Τόπιτς (Γιουγκοσλαβία) 2.32
4. Τσαρλς Λεφρανσουά (Καναδάς) 2.29
5. Βόλφκανγκ Κρέισινγκ (Γερμανία) 2.29
6. Στιβ Σμιθ (Βρετανία) 2.25
-. Γιάροσλαβ Κότεβιτς (Πολωνία) 2.25
8. Στέφαν Χολμ (Σουηδία) 2.25
-. Στέιναρ Χόεν (Νορβηγία) 2.25
10. Ντάλτον Γκραντ (Βρετανία) 2.25
11. Αρτούρτο Ορτίθ (Ισπανία) 2.25
12. Ντιτιέ Ντεσενίκ (Γαλλία) 2.20

Λάμπρος Παπακώστας: Ο «υπότροπος» στο βάθρο γύρισε στον τόπο του «εγκλήματος»!