Μήπως ήλθε η ώρα η Πολιτεία να κάνει κάτι για το στίβο;

Διάβαζα το «ευχαριστώ» της Εθνικής Πόλο στον κ. Αυγενάκη για την αλλαγή στο νόμο περί αναγνώρισης του εν ενεργεία εφέδρου. Δύο- τρεις απ τους Ολυμπιονίκες της ομάδας μάλιστα, του απηύθυναν  αποθεωτικά tweets στην αντίστοιχη εφαρμογή. Και πραγματικά άρχισα να αναρωτιέμαι. Πόσο μεγάλο μπορεί να είναι το έργο του, επί 2,5 χρόνια στον ελληνικό αθλητισμό;

Ας ξεκαθαρίσω εκ προοιμίου ότι συνταυτίζομαι απόλυτα με την απόφαση αυτή, όπως θεωρώ και ο κάθε φίλαθλος. Όμως από το σημείο αυτό και μέχρι του να εξυμνεί κάποιος για τα αυτονόητα και αυτά που θα έπρεπε να ισχύουν, υπάρχει αναμφίβολα διαφορά. Εκτός πια αν υπάρχει αυτοσκοπός, ή ιδεολογική προσέγγιση και θέλει κάποιος να προσδώσει κάποια «τιπς» στον υφυπουργό.

Αδιαφορία της Πολιτείας για πολλά Ολυμπιακά αθλήματα

Τις σκέψεις αυτές τις κάνω γιατί υπάρχουν μια σειρά Ολυμπιακά αθλήματα (για να μην πω το σύνολο) που στην κυριολεξία έχουν βαλτώσει από την κυβερνητική αδιαφορία ενίσχυσής τους σε τομείς υποδομών, ανάπτυξης, οικονομικών με την έννοια επιχορήγησης, έχοντας σαν βάση τις ρεαλιστικές ανάγκες τους, αλλά και αυτών ακόμα των στοιχειωδών συνθηκών άθλησης, όπως στάδια, αναλώσιμα κλπ. Γιατί ας είμαστε ρεαλιστές, ενδιαφέρον δεν συνιστά το σε πόσες ομοσπονδίες θα βάλουμε φίλα προσκείμενα διοικητικά συμβούλια και πόσες διοργανώσεις θα πάμε στο Ηράκλειο…

Στην κοιτίδα του Ολυμπισμού, το 776πΧ τα πρώτα αγωνίσματα που διεξήχθησαν ήταν του στίβου. Κυρίως ο αγώνας σταδίου. Σημειώστε ότι στους 18ους αγώνες (708 π.Χ.) μπήκε το πένταθλο και η πάλη, ενώ είκοσι χρόνια αργότερα (23η Ολυμπιάδα, 688 π.Χ.) προστέθηκε η πυγμαχία. Γι αυτόν το στίβο λοιπόν, που έφτασε στο σημείο από την «άνοιξή» του να στέλνει στο Βελιγράδι στο παγκόσμιο 7 αθλητές με την ελπίδα μεταλλίου μόνο από έναν, τί κάναμε; Πώς βοηθήσαμε ουσιαστικά; Μήπως έπαψαν να βγαίνουν ταλέντα, ή μήπως οι προπονητές που τα ανέδειξαν ξέχασαν να δουλεύουν; Απλώς και στον τομέα αυτόν όπως σε κάθε έναν του κοινωνικού βίου, δεν κάναμε τίποτα απολύτως.

Στάδια δεν υπάρχουν, διοργανώσεις επίσης. Σε όσα στάδια υπάρχουν ακόμα, δεν υπάρχουν όργανα και οι ελαστικοί τάπητες έχουν φθαρεί. Τα οικονομικά είναι τροχοπέδη στην ανάπτυξη της βάσης, αλλά και στην προετοιμασία των πρωταθλητών. Κίνητρα για εξασφάλιση επαγγελματικού μέλλοντος απουσιάζουν, κάτι για το οποίο είχε πασχίσει και υλοποιήσει ο Ανδρέας Φούρας (πέρα από κομματικές προσεγγίσεις) με αποτέλεσμα σήμερα αθλητές με δυνατότητες να εγκαταλείπουν πρόωρα.

Πότε θα κάνει ουσιαστική συζήτηση ο Λευτέρης Αυγενάκης για τον στίβο;

Στο θέμα των διοργανώσεων που θα προσελκύσουν νέους αθλητές, προφανώς και χορηγούς, η κατάσταση είναι αποκαρδιωτική. Η Πολωνία κάθε χρόνο παίρνει 1-2 μεγάλες διοργανώσεις απλώς γιατί τις διεκδικεί. Η Τουρκία επίσης. Η Ελλάδα τί διεκδίκησε;

Το 1969 στο Καραϊσκάκη έγινε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Το ίδιο συνέβη και το 1982 στο νεότευκτο τότε ΟΑΚΑ. Το 1985 στο ΣΕΦ (επίσης νεότευκτο) έγινε το ευρωπαϊκό κλειστού. Το 1995 το παγκόσμιο κύπελλο μαραθωνίου στο Καλλιμάρμαρο. Το 2006 στο ΟΑΚΑ το παγκόσμιο κύπελλο και το 2007 το παγκόσμιο πρωτάθλημα. Το 2004 έγιναν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Έκτοτε τίποτα απολύτως. Ούτε διεκδικήθηκε κάτι και προφανώς δεν επάρθη ουδεμία διοργάνωση! Και δεν μιλάμε για κοστοβόρες με υπερτιμολογήσεις κατασκευών…

Καθώς καμία από τις περιφερειακές διοργανώσεις του στίβου (ντάιμοντ λινγκ, γκόλντεν σπάικ κλπ, κλπ) δεν διεξάγεται στη χώρα, μήπως είναι ώριμες οι συνθήκες κύριε υφυπουργέ να μιλήσετε με τη Σοφία Σακοράφα και τον Κώστα Κεντέρη; Με τη Σοφία όχι στη Βουλή σε επίπεδο πολιτικής αντιπαράθεσης, αλλά για μια ουσιαστική συνεργασία αναβάθμισης του χώρου και διεκδίκησης, επιτέλους, κάποιας διοργάνωσης που μας λείπει τόσο πολύ και θα προσφέρει περισσότερα. Και να είσθε βέβαιος πως μέσα από αυτά, κάτι θα πιστωθεί πολιτικά στο λογαριασμό σας…