Ο στίβος θέλει στάδια, όχι υποσχέσεις ή ωραία λόγια!

Οι αρκετοί αγώνες στην αρχή της θερινής περιόδου έδειξαν ότι το στίβος έχει και νέο, ελπιδοφόρο, έμψυχο δυναμικό και παραγωγικές-οργανωτικές δυνάμεις, με όρεξη για δουλειά και δημιουργία!

Δεν βρίσκω καμιά σχέση ή συνάφεια όσων βλέπουμε έως τώρα, με όσα σχεδόν τρία χρόνια ακούγονταν περί «καταστροφής, ανυπαρξίας, αδράνειας, ανικανότητας κ.λπ.» από κάποιες πλευρές, μηδέ του αρμόδιου υφυπουργείου εξαιρουμένου!

Οι …φωνές μάλλον χάθηκαν, αλλά τα προβλήματα παραμένουν και όσο κι αν ακούστηκαν αισιόδοξες κάποιες πρόσφατες εξαγγελίες -υποσχέσεις του κ. Αυγενάκη, δεν αρκούν!

Γιατί το άθλημα έχει ανάγκη από καλά κατασκευασμένα-συντηρημένα στάδια και σωστά εξοπλισμένα! Άρα πρέπει να υπάρξουν έργα και όχι απλώς προγραμματισμοί και ωραία λόγια…

Είναι αδιανόητο (και τεράστια ευθύνη όλων των Κυβερνήσεων…) ότι το Ολυμπιακό στάδιο και τα βοηθητικά του (αποκλειστικά για στίβο) εγκαταλείφθηκαν στην τύχη τους μετά το 2004, που μάλλον στην Ελλάδα όχι κληρονομιά δεν άφησε αλλά βάρη!

Μοιάζει απίστευτο ο στίβος (ιστορικά και πραγματικά ακρογωνιαίος λίθος του ελληνικού αθλητισμού και όχι μόνο…) να μην έχει «εθνικό κέντρο αγώνων & προπονήσεων», να μην έχει «κλειστό στάδιο», αλλά το σύγχρονο γεφύρι της …Άρτας, όπου αντικαταστήστε την τελευταία λέξη με την Παιανία!

Όλα θα βελτιωθούν «εν ευθέτω χρόνω…», ακούσαμε πρόσφατα και η πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ Σοφία Σακοράφα τόλμησε να ακολουθήσει το μοντέλο ΣΔΙΤ… Δηλ. την περίφημη σύμπραξη δημόσιου & ιδιωτικού τομέα σε μία παραλλαγή, να αναλάβει δηλ. ο ΣΕΓΑΣ για 49 χρόνια τη λειτουργία του στιβικού ΟΑΚΑ, φροντίζοντας για την ύπαρξη εσόδων, τώρα που οι ποδοσφαιρικές ομάδες κούνησαν μαντήλι… Δεν ξέρω τις οικονομικές-λειτουργικές παραμέτρους μιας τέτοιας «λύσης», αλλά ας πούμε πως δεν θα είναι ουτοπικές…

Στίβος: Απαραίτητη η άμεση βελτίωση των σταδίων!

Αυτό που είναι σίγουρα αναγκαίο είναι ότι τόσο οι διοργανωτές σύλλογοι όσο και ο ΣΕΓΑΣ (που πρέπει να μπει μπροστά…) οφείλουν να ζητήσουν άμεση βελτίωση των σταδίων, τουλάχιστον εκείνων που φιλοξενούν τα παραδοσιακά και διεθνή μίτινγκ στην Ελλάδα!

Με προτεραιότητα φυσικά την ολοκλήρωση των έργων του Καυτανζογλείου (κύριου & βοηθητικού) που έγινε μια ακόμη πονεμένη πολιτικο-οικονομική ιστορία σε αδιαφανή βάση…

Αμέσως μετά τα στάδια της Καλαμάτας, της Καλλιθέας, της Τρίπολης κ.α. που μάλλον έχουν εγκαταλειφθεί απ΄ τους (υπεύθυνους) Δήμους, είτε από αδιαφορία είτε από έλλειψη χρημάτων και ανυπαρξία προτεραιοτήτων! Δεν ξέρω τι συμβαίνει στα Χανιά ή αλλού…

Αλλά σίγουρα δεν είναι στάδια για να τα …μοστράρουμε και σε ξένους, ούτε στο Αίγιο το «βοηθητικό» να είναι τα χωράφια με τις ελιές έξω απ’ το στάδιο! Μάλλον η EAA & World Athletics πολύ «στραβά μάτια» κάνουν, αξιολογώντας του αγώνες ως international έστω και στην χαμηλή βαθμίδα αξιολόγησης…

Αυτό όμως δεν μπορεί να συνεχιστεί και αμέσως πρέπει να ξεκινήσει η υπόδειξη των αναγκαίων βελτιώσεων και η με κάθε τρόπο ταχύτατη προσπάθεια πραγματοποίησης των έργων! Και μη νομίσετε πως μιλάμε για δισεκατομμύρια…

Επί του πιεστηρίου…

Κάτι ακόμη που είδα χτες με αφορμή το Μίτινγκ «Δρόμεια».  Πολύ ωραίο, καινούργιο ακόμη και γραφικό, κάπου σ’ ένα υψωματάκι της περιοχής το στάδιο της Βάρης…. Αλλά μοιάζει με “σπίτι των ανέμων” κι έτσι ναι μεν τρέχουν καλά αθλητές και αθλήτριες, αλλά τις επιδόσεις τις ..παίρνει ο αέρας!

Ναι, αλλά έτσι δεν εξυπηρετείται ουσιαστικά ο στόχος… Μάλλον πάει κρίμα η προσπάθεια διοργανωτών, αθλητών, προπονητών, αφού -αν δεν λαθεύω- δεν είναι η πρώτη χρονιά που ο άνεμος ήταν πάνω απ’ τα όρια! Τι δείχνει αυτό; Μα λάθος κατασκευή των σταδίων και οφείλω να επισημάνω ότι –δυστυχώς- οι μελετητές/ κατασκευαστές σταδίων στην Ελλάδα δεν έχουν δει κανένα ανάλογου μεγέθους και σκοπού στο εξωτερικό, αλλά ούτε μπήκαν στο κόπο να δουν στο ίντερνετ!

Γιατί σίγουρα θα έβλεπαν κάπου πως, όπου δεν μπορούν να υπάρξουν (λόγω κόστους) κερκίδες σε όλη την περιφέρεια του σταδίου (και μάλιστα σε ύψος που να περιορίζει και την επίδραση του ανέμου στον αγωνιστικό χώρο…), κατασκευάζονται στα πέταλα και στην απέναντι ευθεία υπερυψωμένα (σε σχέση με το επίπεδο του στίβου) “πρανή” από χώμα, τα οποία φυτεύονται με γκαζόν και πέραν της αισθητικής επιτρέπουν και στους θεατές να κάθονται όπου επιθυμούν για να δουν ένα αγώνισμα (σε στιλ πικ-νικ) αλλά και “κόβουν” τον αέρα στην “αρένα”! Μάλλον (για να είμαι πιο ακριβής) ο αγωνιστικός χώρος δημιουργείται (με εκσκαφή) σε χαμηλότερο επίπεδο απ’ αυτό της επιφάνειας της έκτασης! Ειδικά στη Σκανδιναβία υπάρχουν ένα σωρό τέτοια στάδια, αλλά και σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες! “Ψιλά γράμματα” θα μου πείτε… Ωραία, αλλά άλλοτε ψιλά, άλλοτε …χοντρά τελικά μάλλον “αγράμματοι” ή αδιάβαστοι μένουμε στην Ελλάδα.