Olympics time: Ο Ντοράντο Πιέτρι

Στις 24 Ιουλίου του 1908, στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων στο Λονδίνο, έμελλε να διεξαχθεί ο πιο δραματικός μαραθώνιος στην ιστορία.

Ο αγώνας αποφασίστηκε να γίνει την παραπάνω ημέρα και ενώ τις προηγούμενες ο καιρός ήταν μουντός, συνηθισμένος στη βρετανική πρωτεύουσα, αντίθετα ήταν ηλιόλουστος. Οι διοργανωτές για πρώτη φορά μέτρησαν την απόσταση 42,195μ., ίση με την κλασική μαραθώνια διαδρομή, με εκκίνηση από το κάστρο Γουίνδσορ και τερματισμό το στάδιο Σέφερντ Μπους. Χιλιάδες θεατές είχαν κατακλύσει τη διαδρομή και το Ολυμπιακό Στάδιο. Στην εκκίνηση βρέθηκαν περίπου 75 δρομείς, ανάμεσά τους και ο κορυφαίος της εποχής, ο Νοτιοαφρικανός Τσαρλς Τζέφερσον. Ο τελευταίος πήρε το προβάδισμα από την αρχή και αποσπάστηκε και περίπου στα μισά τον ακολουθούσε μόνο ένας 21χρονος δρομέας, αρτοζαχαροπλάστης στο επάγγελμα. Ο Ντοράντο Πιέτρι είχε σταθερό ρυθμό, φορούσε μιας λευκή φανέλα, κόκκινο παντελονάκι, ένα μαντίλι στο μεγαλύτερο μέρος και κρατούσε ένα φιαλίδιο ξίδι για να το μυρίζει για τον ξυπνάει! Πέρασε μπροστά και μπήκε πρώτος στην καταπακτή που οδηγούσε στο κεντρικό στάδιο. Όμως φανερά εξαντλημένος και με τους κριτές να μην τον οδηγούν στη σωστή κατεύθυνση, πήγε ανάποδα και έπεσε κάτω. Τότε άρχισαν φωνές, άλλοι να λένε να τον βοηθήσουν, άλλοι ότι απαγορεύεται. Τελικά ο βραχύσωμος Ιταλός, σηκώθηκε πάλι και πήρε την κανονική κατεύθυνση, έκανε επιπλέον 300 μέτρα και έπεσε πάλι κάτω. Το έκανε τρεις τέσσερις φορές ακόμα και μετά λιποθύμησε. Αμέσως ο αδελφός του Ουλπιάνο και ο Βρετανός κριτής Άντριους τον σήκωσαν και πήγαν μαζί του ως τον τερματισμό. Ακολούθησε ο Αμερικανός Τζον Χέις, ο οποίος εκτός σταδίου είχε προσπεράσει τον Τζέφερσον. Δεν τον πρόσεξε σχεδόν κανείς, αφού τα βλέμματα ήταν συγκεντρωμένα στον Πιέτρι. Η αμερικανική ομάδα υπέβαλλε ένσταση και η ελλανόδικος την έκανε δεκτή. Παρά το γεγονός ότι υπήρξαν αποδοκιμασίες και διαμαρτυρίες από τον κόσμο. Έτσι, ολυμπιονίκης αναδείχθηκε ο ολλανδικής καταγωγής, Νεοϋορκέζος Τζον Χέις σε 2;55.18.4. Ο Τσαρλς Χέφερσον ήταν δεύτερος σε 2:56.06.0 και τρίτος ήταν ο Αμερικανός Τζόζεφ Φόρσοου σε 2:57.10.4.

Η βασίλισσα Αλεξάνδρα απονέμει το κύπελλο στον Ντοράντο Πιέτρι, επιβραβεύοντάς τον για την θέλησή του στο μαραθώνιο στο Λονδίνο το 1908.

Μετά ο Πιέτρι δήλωσε πως κακώς τον είχαν βοηθήσει, αλλά ήταν αργά. Πάντως, κέρδισε τον κόσμο και η βασίλισσα Αλεξάνδρα του είχε απονείμει ολυμπιακό κύπελλο και τον είχε χαρακτηρίσει σύμβολο ολυμπιακής ιδέας και θέλησης. Για την προσπάθειά του είχαν εμπνευστεί πολλοί συγγραφείς και αρθρογράφοι, όπως ο «πατέρας» του Σέρλοκ Χολμς, Άρθουρ Κόναν Ντόιλ. Ακόμη και τραγούδια, με πιο γνωστό το «Dorando» του Ίρβινγκ Μπέρλιν. Επίσης, το βιβλίο που έγινε και ταινία «Il sogno del maratoneta» είναι αφιερωμένο στον Πιέτρι.

Στη Βρετανία έγινε και έρανος μεταξύ των φιλάθλων και συγκέντρωσαν 50.000 δρ. και του τα προσέφεραν.

Στην επιστροφή του στη γενέτειρά του έγινε υποδοχή ήρωα. Το ταχυδρομείο του Ρέτζιο, στην περιοχή της κωμόπολης Κορέτζιο που γεννήθηκε ο Πιέτρι, δέχονταν εκατοντάδες γράμματα συμπαράστασης, μέχρι και προτάσεις γάμου!

Δημοσίευμα εφημερίδας της εποχής που προανήγγειλε τη μεγάλη μάχη του Χέις με τον Ντοράντο.

Ο Πιέτρι, που πέθανε στις 7 Φεβρουαρίου του 1942 σε ηλικία 56 ετών, κατάφερε να πάρει μια «άτυπη» ρεβάνς από τον Χέις. Τον νίκησε την ίδια χρονιά στις 25 Νοεμβρίου στο μαραθώνιο στη Νέα Υόρκη. Τα ατομικά του ρεκόρ που έχουν καταγραφεί είναι: 1.500μ. 4.11.0 (1905), 5.000μ. 16.08.1 (1905), 10.000μ. 32.18.0 (1910), Μαραθώνιος 2:38.49 (1910).

Ανάμεσα στις σημαντικές νίκες του ήταν ο μαραθώνιος του Μπουένος Άιρες το 1910.

Ο Ντοράντο Πιέτρι (δεύτερος από δεξιά) με συναθλητές του από τον μαραθώνιο του Μπουένος Άιρες.

Ο τελευταίος του αγώνας στην Ιταλία και σε αγώνα 15χλμ. στην Πάρμα στις 3 Σεπτεμβρίου του 1911, όπου είχε κερδίσει. Ο τελευταίος αγώνας στην καριέρα του ήταν τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς στο Γκέτεμποργκ και ήταν 26^ος. Στα τρία χρόνια ως επαγγελματίας δρομέας κέρδισε περίπου 200.000 λίρες σε χρηματικά έπαθλα που θεωρούνταν τεράστιο για την εποχή ποσό. Επένδυσε στο άνοιγμα ενός ξενοδοχείου με τον αδελφό του, αλλά χρεοκόπησε. Μετακόμισε στο Σαν Ρέμο, όπου έμεινε μέχρι τον θάνατό του από καρδιακή προσβολή. Στο Σαν Ρέμο διεύθυνε ένα συνεργείο αυτοκινήτων.

Πορτρέτο του Ντοράντο Πιέτρι με το κύπελλο.