Όσα θέλουν τα σωματεία και ο στίβος…
Δεν γίνεται όλα τα στραβά και τα παράπονα μιας 20ετίας να τα χρεώνεται η τωρινή διοίκηση, για να αποδειχθεί πως ο στίβος είναι σε λάθος χέρια...
Διαβάζουμε για διάφορα προβλήματα του στίβου… Άλλα υπαρκτά και κάποια φουσκωμένα για να σχηματίζεται μια αρνητική εικόνα για το άθλημα! Στόχος φυσικά να τη χρεωθεί η διοίκηση ή να συγκεντρωθούν «όλα τα στραβά ή παράπονα μιας 20ετίας» για να αποδειχθεί ότι ο στίβος βρίσκεται σταθερά σε λάθος χέρια και καθοδική πορεία…
Μόνο που τα προβλήματα του στίβου δεν είναι εκεί και δεν είναι –τα περισσότερα- στα χέρια του ΣΕΓΑΣ για να τα λύσει, όσον κι αν η Ομοσπονδία πρέπει να βλέπει μπροστά και να σχεδιάζει με προοπτική…
Έχουμε λοιπόν τα εξής:
- Οικονομικό: Τα σωματεία (είτε έχουν μόνο τμήμα στίβου είτε και άλλα) αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα. Οι «ακαδημίες» έγιναν μέσο οικονομικής επιβίωσης, αλλά δεν δίνουν λύση και το κυριότερο δεν διασφαλίζουν παραγωγή καλών αθλητών στις μεγαλύτερες κατηγορίες.
- Οι ενισχύσεις από το σύστημα αξιολόγησης του ΣΕΓΑΣ ή και αυτές που δόθηκαν απ’ ευθείας από τη ΓΓΑ δεν επαρκούν, όταν πρέπει να πληρώνονται προπονητές ακαδημιών & αγωνιστικής ομάδας, αθλητικό υλικό, μετακινήσεις για αγώνες, αγορά κάποιων οργάνων προπόνησης, ιατροφαρμακευτικό υλικό κ.α. Πολλά κόστη μεταφέρονται στις πλάτες των οικογενειών των αθλητών…
- Φυσικά όλοι γνωρίζουμε ότι ούτε ο ΣΕΓΑΣ διαθέτει «λεφτόδεντρο», όπως βέβαια και η Κυβέρνηση, αλλά και παραγωγικός αθλητισμός επιπέδου δεν γίνεται χωρίς χρήματα… Παραμένει αιώνια η επιταγή της ρήσης του Δημοσθένη «Δει δε χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων…»!
- Στάδια/γυμναστήρια. Εδώ δεν εξασφαλίζουν τις αναγκαίες συνθήκες οι αθλητές/τριες των εθνικών ομάδων πώς να εξασφαλίσουν τα σωματεία; Τα στάδια (δικαιοδοσίας των Δήμων κατά 99%) δεν έχουν προτεραιότητα τον συστημικό αθλητισμό, αλλά την άσκηση αναψυχής των δημοτών-πολιτών και ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις που γίνεται απρόσκοπτα προπόνηση των αθλητών/τριών με κάποιους αξιόλογους αγωνιστικούς στόχους!
- Το Μητρώο ως «μνημείο γραφειοκρατίας». Με δικηγόρους & λογιστές προσπαθούν τα σωματεία να ανταποκριθούν στις συνεχείς γραφειοκρατικές απαιτήσεις της ΓΓΑ για το «περίφημο Μητρώο Αθλητικών Φορέων» που ζητάει απίστευτης λεπτολογίας πράγματα, χωρίς κανένα ουσιαστικό όφελος! Άλλωστε όλοι όσοι βλέπουν γρήγορα «είδαν» ότι πολλές προϋποθέσεις είναι ανέφικτες ή μη ρεαλιστικές… Εκτός από τους «Μανδαρίνους» του κ. Αυγενάκη, που ασφαλώς ούτε αθλητισμό έκαναν ποτέ ούτε σχέση με σωματεία κ.α είχαν, πέραν του γραφείου και των «μοντέλων by the book”!
- Χαρακτηριστικό παράδειγμα στην μεγαλύτερη ΕΑΣ ΣΕΓΑΣ, αυτή της Αθήνας με σχεδόν 55-60 ήδη σωματεία αναγνωρισμένα, να έχουν δικαίωμα ψήφου στη ΓΣ το πολύ 35 και τα υπόλοιπα (με ειδική αθλητική αναγνώριση) απλώς να παρίστανται! Σκεφτείτε τι συμβαίνει εκτός των τειχών…